Inleiding (geschreven december 2004)
Het is een moeilijke (licht understatement) tien jaar voor mij geweest. Ik ontwikkelde "paranoïde schizofrenie" in 1994 en ben in 10 jaar zo'n 8 keer gesectied. Maar het lijkt erop dat ik er bovenop ben gekomen. Voor meer informatie kunt u het Postface van mijn boek bekijken door op het menu "Boekuittreksels" onder "Mijn boek" te klikken. Ik was altijd gestopt met het innemen van hun medicatie in de hoop dat ik gezond zou blijven omdat de bijwerkingen zo onaangenaam waren. Het was gemakkelijk te begrijpen waarom mensen om me heen zelfmoord pleegden. Soms wist ik niet wat het moediger was om te doen: zelfmoord plegen of doorgaan. 2004 was het eerste jaar waarin ik niet werd gearresteerd sinds 1998, een hele 12 maanden aan het begin waarvan Ik maakte geen gebruik van zowel de geboden zorg als iedereen die ik kende met uiteindelijk succes. Mijn CPN nomineert me voor een prijs van Lilly, de fabrikant van Olanzapine, die ik toevallig in ontvangst neem. De prijs is voor het verslaan van schizofrenie en het herstellen van mezelf*. Niemand in mijn grote en brede familie heeft ooit schizofrenie gehad als het kan worden geërfd, maar mijn vader had coeliakie en daarom heb ik blijkbaar een sterkere neiging geërfd om een dergelijke aandoening te ontwikkelen. Een psychiater vertelde me dat mijn rokende wiet van de pygmeeën op Mt Hoyo, Oost-Zaïre op mijn verjaardag in 1984, de oorzaak zou kunnen zijn, maar als dat zo was, waarom duurde het dan tien jaar voordat het opkwam? Voor een groot deel bv. 3/4+ geef ik mijn huisarts de schuld voor het verprutsen van een simpele administratieafspraak vlak voordat het probleem zich manifesteerde.
*Ik won! Ik heb de Lilly Moving Life Forward Award 2005 gewonnen
Ik ben hard aan het werk en studeer voor mijn doctoraat eind jaren tachtig. Door de jaren heen veel alcohol gedronken vanaf 21:00 uur en de lever kan dergelijke hoeveelheden niet meer aan!