Paranoïde schizofrenie: manieren van herstel

Duizenden jaren lang probeerde de mens van niets iets te maken: het heette alchemie en het is nooit gelukt. Tot nu toe niet. Het bewijs kwam met de post binnen in de vorm van:  Zoeken naar  Prins Charles's Dog deze week, en ik ben al bij de grap van een laatste regel. Nou oké, je zou kunnen zeggen dat de verdwijning van de hond van de toekomstige koning van Engeland iets meer was dan niets: het haalde wel de voorpagina van The Times . Maar er zou een groot staaltje verbeeldingskracht voor nodig zijn om die gebeurtenis van april 1994 helemaal tot hier te brengen: een tienjarige expeditie langs de stroom van bewustzijn (waar de stroom het grootste deel van de reis bier lijkt te stromen). Misschien zullen een miljoen mensen dit boek nooit lezen, maar het zal de wereld betekenen voor degenen die dat wel doen. Men kan alleen meevoelen met degenen die niet het voorrecht hebben om met Dr. Travis mee te gaan op de reis, en het is een reis bij twee gelegenheden. Ik beveel je dit epos aan - Andrew Dutch

Op zoek naar de hond van prins Charles is een levendig inzicht in wat het betekent om te leven met paranoïde schizofrenie.

Dit epische, autobiografische werk van Dr. Clive Travis trekt geen klappen. De verhalen over de tijd die de auteur in verschillende psychiatrische inrichtingen doorbracht, zijn niet voor bangeriken, en dit is ook geen boek dat in één keer uitgelezen kan worden. Dat gezegd hebbende, ondanks alle schrijnende momenten, is het boek ook slim, leerzaam, frustrerend, ontroerend en vaak hilarisch om te lezen. Ja, zei ik hilarisch. Zet noties van schizofrenie als dissociatieve identiteitsstoornis, of een ziekte die oneindige kwelling voortbrengt, opzij; een van de punten die de auteur probeert over te brengen, is hoeveel hij soms genoot van de effecten van de aandoening. Bovendien is de manier waarop Travis schrijft over zijn liefdesaffaire met "Amanda" aangrijpend en gemakkelijk te relateren. Hoewel dit boek een behoorlijke tijdsinvestering vergt, denk ik dat je, net als ik, zult ontdekken dat het zeker de moeite waard is - Luke Tuchscherer

Het schrijven van een boek met de titel Op zoek naar de hond van prins Charles is een grote onderneming. Dr. Travis houdt de eer van prins Charles en zijn hond hoog en rechtvaardigt de titel met een uniek en buitengewoon verhaal waarin hij een filosofische reis maakt door een ernstige geestesziekte op zoek naar het verloren huisdier van de toekomstige koning van Engeland. Het verhaal is vaak bizar als hij rond deze eilanden reist als een psychotische Rick Stein, op zoek naar het opmerkelijke, ontroerende, opmerkelijke en visachtige om vervolgens aan te kondigen dat hij de hond heeft gevonden alsof het dier zijn eigen Royal Crest heeft die de schrijver gebruikt om deze evenementen en plaatsen te eren. Je zou De man die dacht dat hij te veel wist als alternatieve titel hebben voorgesteld, maar de nooit zeggen sterf (op een of twee bijna fatale uitzonderingen na) houding van de auteur betekent dat het onbeleefd zou zijn om niet te suggereren dat natuurlijk de verdwijning van Zijn De hond van de Koninklijke Hoogheid was van grote betekenis voor het vredesproces in Ierland! Meer serieus, het verhaal is vaak heftig schokkend in zijn weergave van de kwelling die lijders aan schizofrenie ervaren, niet alleen van de ziekte zelf, maar ook van de "verschrikkelijk onaangename en moorddadige" bijwerkingen van de medicijnen die ervoor worden voorgeschreven. Inderdaad, zoals het verhaal laat zien, worden deze bijwerkingen een essentieel onderdeel van de ziekte en de auteur slaagt er alleen in om vanwege hen geen zelfmoord te plegen door een doeltreffende militaire mentaliteit van de Special Forces op te roepen als aanvulling op zijn lachwekkend misleide poging om de hond op de tafel in de onderhandelingen over het vredesproces. Tegelijkertijd zijn de waanideeën zo ingewikkeld dat ik, waar het de zogenaamd ingebeelde betrokkenheid van de veiligheidsdienst en de IRA betrof, er soms zo in werd opgezogen dat ik me afvroeg. Op zoek naar de hond van prins Charles is het autobiografische verslag van hoe het is om paranoïde schizofrenie te ervaren en het is een geweldige prestatie -Edward Blackstock

​

Als je een exemplaar van dit boek oppakt, is het alsof je wordt aangesproken door de oude zeeman. "Hij houdt hem vast met zijn glinsterende oog/ De Bruiloftsgast stond stil,/ En luistert als een driejarig kind:/ De Zeeman heeft zijn wil./ De Bruiloftsgast zat op een steen:/ Hij kan niet anders dan horen; / En zo sprak over die oude man,/ De helderziende Mariner ..." (hoewel Travis niet zo oud is). Het is een persoonlijk verslag van jarenlange paranoïde schizofrenie, zowel onbehandeld als behandeld. Het verhaal ontvouwt zich onverbiddelijk en meeslepend, al heeft de lezer geen idee waar het heen gaat. De echte wereld en de waanwereld drijven duizelingwekkend in en uit focus. Het logenstraft (in het verslag van Travis) het idee dat de wereld van een persoon met schizofrenie 'zinloos' is; integendeel, zijn relaas in het eerste deel van het boek gaat over een wereld die te vol is van (waan)betekenis. Alles, elk woord in een kop, elke glinstering van een metalen bord, elke muzikale verwijzing in een advertentie, draagt een boodschap. En zonder enige kunstgreep, met een kaal maar rigide first-person verhaal, brengt Travis ons daarheen.

En het is niet allemaal deprimerend - soms geniet hij van de nieuwe inzichten in de wereld die hem worden verleend door zijn MTRUTH, een apparaat (denkt hij) dat in hem is geïmplanteerd door veiligheidsdiensten om zijn gedrag te controleren en te beheersen, en enkele zeer grappige incidenten. En het wordt allemaal verlicht door zijn encyclopedische kennis van muziek en cultuur uit de late 20e eeuw (die ik niet deel, dus ik heb veel van de referenties gemist).

Ik zal niet zeggen dat ik het niet kon wegleggen. Vaak was ik maar al te opgelucht om het weg te leggen. Maar ik moest het weer oppakken. Dit is niet alleen spelen met een cliché in boekrecensies; wat Travis zo levendig overbrengt, is dat hallucinaties, wanen en stemmingswisselingen geen dingen zijn waar je aan of uit kunt kiezen als je geestesziek bent. Ze zijn er altijd, ze zijn jouw ervaring en je kunt er niet naast staan. En zo is het ook met dit boek - toen ik het niet aan het lezen was, achtervolgde het me.

Het klassieke literaire materiaal over de ervaring van schizofrenie wordt gebufferd en gefilterd. Afgezien van de technische literatuur, is I Never Promised You a Rose Garden niet alleen oud, maar ook duidelijk "vernieuwd" (en aantoonbaar geen verslag van schizofrenie volgens een moderne definitie); Mary Barnes' A Journey Through Madness en zelfs One Flew Over the Cuckoo's Nest (wat voornamelijk een antipsychiatrische tirade is) zijn geneigd een ideologisch perspectief te bepleiten. Travis aan de andere kant heeft geen bijl om te slijpen, geen hoek om te argumenteren; hij is verbazingwekkend niet-oordelend over de professionals die hij tegenkomt, hoe schimmig hun weergave ook is. Hij neemt het hem niet kwalijk, hoewel lezers misschien niet zo genereus zijn in het licht van frequente schijnbare onverschilligheid en starheid. Het is een zwaar boek, zowel letterlijk als figuurlijk; het formaat is groot en de marges smal en het hoofdverhaal is 474 pagina's. Het pretendeert geen literatuur te zijn, en ik weet zeker dat het kritische recensies zal trekken van mensen die het als zodanig willen lezen, maar daar gaat het niet om. In zekere zin is het de antithese van literatuur. Het probeert trouw te blijven aan de ervaring van Travis, en als die ervaring onsamenhangend en picaresque is, dan is dat wat het boek is. Als het meer literair was geweest, zou ik een bijl hebben genomen voor grote secties: het verslag van zes maanden in Afrika is fascinerend maar te lang; de hoofdstukken over zijn heldendaden in Cornwall en Edinburgh getuigen van Travis' veerkracht en vindingrijkheid, ondanks zijn ziekte, maar voegen op dat moment niet veel toe aan ons begrip van het hele verhaal, hoewel ze logischer worden als je aan het einde komt. De stijl is cruciaal voor de leeservaring. Het houdt je uit balans: "Gebeurt dit echt? Is het een waanidee?" Enkele jaren geleden was ik intensief betrokken bij de opleiding van mensen die wettelijke taken op grond van de Mental Health Acts uitvoeren. Ik en mijn collega's worstelden om authentieke, niet-bijl-slijpende accounts te vinden om als case-studies te gebruiken. Naast de nuchtere klinische voorbeelden van de diagnostische handleidingen die "gedrag" en gegeneraliseerde gerapporteerde "symptomen" identificeerden, waren we op zoek naar echte, specifieke, persoonlijke ervaringen. Het verhaal dat Travis vertelt is precies dat, maar ook veel meer. Ik wou dat het toen beschikbaar was geweest, en ik weet zeker dat een breed scala aan lezers het nu een eye-opener en verhelderend zal vinden. (Disclosure: ik ken de auteur, die nu bijdraagt aan dergelijke cursussen, en ik heb het lanceringsevenement bijgewoond - James Atherton RIP)

​

Ik ontmoette de auteur eens in mijn geboorteplaats en herinner me dat hij me vertelde over de zoektocht naar de hond van prins Charles. De herinnering moet bij me zijn gebleven, want enkele jaren later kwam ik een plaatselijk muziekcentrum tegen met een optreden om het boek van Dr. Clive Travis te promoten dat Ik moet zeggen dat ik bij de aankoop een opmerkelijk interessant boek vond, dat de lezer meenam op een reisverslag naar Afrika en heel Engeland, naast andere landen, en ook een reis door de geest. Het is een reis die je meeneemt door wat er gebeurde tijdens de gemoedstoestand van de auteur, hoe hij dacht, de manier waarop hij werd behandeld door de medische professie die hopelijk beter is gaan begrijpen als het gaat om het voorschrijven aan patiënten. Je weet nooit precies wat er om de hoek op zijn reis ligt, maar vertrok in de hoop dat het goed en het beste was voor onze gezel die zijn ervaringen deelt met interesse, waarheidsgetrouwheid en soms humoristische anekdotes, gebeurtenissen en de personages die ze onderweg ontmoetten. Ik kan het boek aanbevelen omdat het interessant is voor mensen in de praktijk en het leren van geestestoestanden, naast iedereen die een boek wil lezen dat je meeneemt op zowel een fysieke als een mentale reis. Er is niets nieuws aan het vertellen van goed geschreven verhalen, maar de manier waarop deze reis wordt verteld, houdt zeker stand als een nieuwe manier van denken en het vertellen van waargebeurde levensverhalen. Werd prins Charles herenigd met zijn vermiste hond? Doe mee aan de zoektocht en leer de waarheid... (M)Truth - K. Pickering

​

Dit boek zou gelezen moeten worden door iedereen die geïnteresseerd is in de menselijke geest/hersenen en de complexiteiten van het universum. De schrijver toont een forensische intelligentie en herinnering tijdens dit pijnlijke, komische, emotionele, beangstigende en medelevende werkstuk. De roman heeft een prachtige soundtrack, variërend van punk uit de jaren 70 tot moderne indie. Het is een krachtige analyse van wat soms een meedogenloze reis door het medische establishment is en de vaak verwoestende gevolgen van hun daaruit voortvloeiende beslissingen. Er zit ook veel humor in  als  briljant bizarre ontmoetingen en sprongen in de verbeelding terwijl Dr. Travis rond de Britse en Ierse eilanden reist na zijn intense en vaak wanhopige pogingen om zijn verschillende theorieën in daden om te zetten. Er is altijd hoop, hoe moeilijk de situatie ook wordt, en liefde speelt een rol in deze ontroerende roman. Het zal als inspiratie dienen voor iedereen die worstelt om mentale/psychologische moeilijkheden te overwinnen die soms overweldigend kunnen lijken. Lees dit boek en lach, huil, raak verward, boos, verbaasd en uiteindelijk overweldigd door het ongelooflijke gevoel van verwondering over wat de menselijke geest/ziel kan bereiken met humor, verbeeldingskracht, zelfvertrouwen en pure vastberadenheid - Matthew Jones

​

Een prachtig werkstuk. Geloof erin, dat doe ik. Het is speciaal - Pascal Scudamore

Heel erg bedankt dat ik Op zoek naar hond van prins Charles mocht lezen . Ik heb er erg van genoten. Het is een fascinerende lezing die een goed inzicht geeft in hoe het is om te leven met de symptomen die gepaard gaan met paranoïde schizofrenie, evenals de afschuwelijke bijwerkingen van sommige behandelingen ervoor - Helen Finch, MIND

Zo'n belangrijk stuk werk - Billi Street, RETHINK

Heel goed. Spannend - Richard Knight.

Echt genoten van het boek, echt een geweldige wilskracht. Wat een reis! Hou van het boek man! Viva! - Jonathan Jones.

Hoe is het om een psychische aandoening te ervaren? Op zoek naar de hond van prins Charles beantwoordt die vraag door de lezer mee te nemen op een zeer bijzondere ontdekkingsreis. Er zijn maar weinig autobiografische verhalen over schizofrenie, maar Clive's intelligentie, intellect en levendige geheugen hebben hem in staat gesteld om in volledige technische kleur het verhaal van binnenuit te vertellen in al zijn verwarring, dilemma en waanvoorstellingen, wat duidelijk de aard van het beest dat schizofrenie is aantoont. Hij toont een opmerkelijk inzicht dat hem in staat stelt een werk van uitzonderlijke kwaliteit te creëren. Clive heeft ervoor gekozen om zijn ervaringen niet op een afstandelijke reflectieve manier te herinneren, maar vanaf het begin wordt de lezer stoutmoedig meegezogen in de waanzin van de auteur. Je wordt over de streep getrokken van genie naar waanzin en weer terug, en uitgedaagd om je geest te openen en persoonlijke overtuigingen opnieuw te onderzoeken. Dit is de minst bereisde weg die de lezer in al zijn complexiteit mag betreden. Een onconventioneel verhaal dat meeslepend, verwarrend en verbazingwekkend is en dat verplichte lectuur zou moeten zijn voor alle professionals in de geestelijke gezondheidszorg. Andere vragen die in dit boek worden beantwoord, zijn: Waarom worden mensen met een psychische aandoening dakloos? Waarom nemen mensen met een psychische aandoening niet gewoon medicijnen om beter te worden? Waarom zou je een volwassen man zien pikken op een afgedankte hamburger op de stoep? Waarom plegen veel mensen met een psychische aandoening zelfmoord? - Alison Bass

In Op zoek naar de hond van prins Charles brengt Dr. Travis de toestand van de schizofreen scherp in beeld, een wereld die veel vreemder is dan fictie. Clive torent heinde en verre door het hele land terwijl hij probeert zijn leven te begrijpen en zichzelf daarbij te transformeren. Deze avonturen zijn soms schrijnend, maar vaak hilarisch; soms maakten ze me hardop aan het lachen, geen sinecure voor mij. Dit is een verhaal dat verteld moet worden - Mike Wallis.

Uit het voorbeeld dat je hebt gestuurd, lijkt het echt een boeiend stuk te zijn - Will Maddox, Development Editor, Blackwell Publishing.

Op zoek naar Prince Charles's Dog and Other Stories of One Summer I Thought I Was A Dog is een autobiografisch verslag dat zowel vermakelijk als onthullend is. Het roept een vreemd gevoel van bewustzijn en inzicht op in een ziekte waar velen helaas niet mee hebben kunnen omgaan. De moed van de schrijver terwijl hij worstelt om te begrijpen wat er met hem gebeurt, maakt dit boek een waardevolle, boeiende lezing voor ons allemaal - Emily Barker (RIP).

Dit zeer interessante boek levert een unieke bijdrage aan ons begrip van ernstige psychische aandoeningen. In het licht van de beroering van psychose is er geen eenvoudig recept voor het bereiken van samenwerking tussen de patiënt en de psychiatrische diensten, maar dit boek maakt welsprekend het punt dat de eerste stap het aangaan van een dialoog is - Peter Liddle, hoogleraar psychiatrie, Queen's Medical Centrum, Nottingham

Dit buitengewone boek, dat Clive's reis naar schizofrene psychose beschrijft, is inderdaad uniek. Als je zin hebt om een episch verhaal te lezen, probeer dit dan -  Thelma Acott

Dank u, Dr. Travis, dat u mij hoofdstuk 41 van uw uitstekend getitelde boek heeft laten lezen. Ik heb net het hoofdstuk gelezen, genoemd naar mijn nummer The Headlight Song , en vond het door en door betoverend en waar van de stem. Ik heb minstens zes keer hardop gelachen. Het zal een genoegen zijn om de rest van het boek te lezen en ik heb het gevoel dat ik het nummer dat op je vingertoppen lag al geschreven heb; als het is opgenomen, stuur ik je een kopie. Het heet De man die dacht dat hij te veel wist - Tim Keegan, The Departure Lounge (ex Railroad Earth, Ringo, Homer)

Op zoek naar de hond van prins Charles is het relaas van een jonge man die afdaalt in een donkere, onbereikbare hel genaamd schizofrenie, achtervolgd door denkbeeldige krachten van een spionagenetwerk dat erin is geslaagd zijn brein aan te boren. Het is een boek dat elke geestelijke gezondheidsconsulent en psychiater zou moeten lezen, omdat het hen de gedetailleerde werkingen en denkpaden zal laten zien van een geest die in de greep is van deze ziekte. Het boek beschrijft een onbegrijpelijke en omgekeerde wereld waarin men wordt verscheurd tussen amusement en medelijden; een wereld waarin Dr. Travis niet langer weet waarom hij moet handelen zoals hij doet, behalve dat "de kracht van alle magie en mysterie die de hond van de toekomstige koning van Groot-Brittannië bezat nu van mij leek te zijn"; een wereld die je soms met droefheid "de hel op aarde" zou kunnen noemen. Het is ook een verslag van alle medicijnen die tevergeefs of nadelig werden toegediend door artsen en consulenten die weinig idee hadden van de oorzaken van deze vreselijke aandoening, en nog minder van hoe ze te genezen. Het is een boek voor ouders die zich zorgen maken over de plotselinge en onverklaarbare acties van hun kinderen, die uiteindelijk als schizofreen werden gediagnosticeerd, zodat ze op zijn minst een idee kunnen krijgen van dat verschrikkelijke, spookachtige landschap waarin hun kinderen nu verdwaald zijn.  Het boek is een mijlpaal voor studenten schizofrenie, een rip-garen en een cult-aankoop - Edward Travis RIP

Dr. Travis geeft een helder autobiografisch verslag van zijn strijd met "schizofrenie". Of door de inlichtingendienst geïnspireerd genie? Alle levenservaringen en opleiding van de auteur op het hoogste niveau zijn net genoeg om hem te helpen overleven en uiteindelijk de juiste weg terug te vinden van zijn schrijnende reis op zoek naar vrede. Het is allemaal vreselijk misgegaan: in een gesticht geworpen, de ellende van opsluiting en nu de echte angst voor injecties* die onze ongelukkige reiziger met geweld moet dwingen zijn eigen weg te vinden. Hij ontsnapt aan de beveiligde eenheid op de vlucht voor verdere degradatie en de soldaten gaan, verdrietig en gekweld, naar zijn doel, zich ervan bewust dat het steeds verder weg kan zijn, zich bewust van de straf van falen. Ontroerend, meeslepend, beladen en emotioneel, Dr. Travis verwerkt zijn eigen zeer individuele ervaringen tot zeer vermakelijke lectuur - ANS
*Geen angst voor de injectie zelf - echte angst vanwege de effecten ervan

In dit boek beschrijft Clive in opmerkelijk detail een rijke, complexe en bizarre reeks wanen, hallucinerende stemmen en beelden. Gedurende een groot deel van de tijd die door het boek wordt bestreken, wordt hij wonderbaarlijk, wonderbaarlijk, hilarisch, fantastisch of spectaculair misleid in aanhoudende perioden van onderdompeling in de psychose van paranoïde schizofrenie. Hij wordt over het algemeen meegesleept en geniet van zijn waanideeën van grootsheid, maar het is een wonder dat hij niet stierf door tegenslagen. Clive, is soms erg speels en fantasierijk in zijn denken en toont ook grote mentale kracht en vindingrijkheid. Deze laatste twee eigenschappen kunnen inderdaad veel schizofrenen en niet-schizofrenen inspireren om dit boek te lezen. Het vertrouwen en de zekerheid van zijn waanideeën, samen met zijn aangeboren vasthoudendheid en robuustheid, geven hem grote moed en uithoudingsvermogen. Naast schizofrenie schrijft Clive ook over zijn spannende zes maanden in Afrika, die een eigen kort boek hadden verdiend als ze er niet in waren geweest. Als mede-paranoïde schizofreen met een doctoraat, geheim werk en een autobiografie gericht op schizofrenie onder mijn riem, voel ik een aanzienlijke affiniteit met Clive, maar erken dat zijn memoires over schizofrenie het superieure werk is, hoewel het eerlijk gezegd geen details bevat over Clive's voortdurende psychose en uiteindelijk herstel na het einde van het hoofdverhaal. Al met al denk ik dat dit de beste memoires over schizofrenie zijn die ik heb gelezen, en ik heb er nogal wat gelezen. Clive's werk is ook een schat aan informatie, met veel voetnoten, en is met veel zorg en moeite geschreven. Schizofrenie is een verbeeldingsstoornis en bovenal is dit boek een briljante creatie van de schizofrene verbeelding.

Geïnspireerd door dit boek en het nummer Guitar Man van Bread, heb ik ook de volgende songtekst/gedicht geschreven:

Wie heeft de beste fantasie?
Schat, het is de schizo man
Wie heeft er een missie voor de natie?
Schat, het is de schizo man

In zijn geest is er continue fantasie
En zijn belangrijkheid vervult hem met extase
Rond en rond het land
En ook in het buitenland
Op zoek naar een verhaal om te vertellen

Wie probeert medicatie te ontwijken?
Schat, het is de schizo man
Wie zoekt de locatie van de hond?
Schat, het is de schizo man

In zijn verleden een PhD en de MOD
En Afrika doemt nog steeds groot op in zijn geheugen
Hij dacht dat hij een agent van de geheime dienst was
Of een soort van Special Forces man
Terwijl zijn fantasie liep

Voor wie is het liedje van de radio?
Schat, het is de schizo man
Wie heeft een meisje waar hij naar verlangt?
Schat, het is de schizo man

Er zijn allerlei schaafwonden en hilariteit
En de opbrengst van het boek gaat naar het goede doel
Het is echt een wonder
Hij is nu levend en wel
Nu heeft hij zijn verhaal te vertellen

Leer jezelf over de meest verbazingwekkende geest, dit boek helpt ook goede doelen, twee goede daden met één boek - Ekenna Hutchinson

Dit is Clive's persoonlijke reis door paranoïde schizofrenie, en wat een verhaal is het! Ontroerend, vermakelijk, schrijnend, je weet nooit waar het je vervolgens zal brengen. De proefondervindelijke aard van het vinden van het juiste medicijn voor een patiënt zou al moeilijk genoeg zijn met het beste niveau van samenwerking tussen arts en patiënt. Terug in de wereld van Clive, zonder communicatie of vertrouwen aan beide kanten, welke kans was er op succes? De samenleving kan en moet beter. De meest verrassende ontdekking voor mij was dat de reis die Clive's brein hem meenam zo vaak plezierig was - KZT

Op zoek naar de hond van prins Charles is een absolute aanrader. Het zit vol met inzicht, intelligente gedachten en de ongelooflijke reis van de ervaring van één man met een psychische aandoening - Zak Fenning

Wat een pageturner! Briljant geschreven door een buitengewoon intelligente auteur. Hij legt (op een zeer vermakelijke manier - het is een echte 'page turner') uit hoe het is om een van de meest gevreesde diagnoses van een psychische aandoening te hebben. Sterk aanbevolen! - Dogend

Een fascinerende lezing... een echt inzicht in de paranoïde schizofrene geest, geschreven door een herstelde patiënt. Een must-buy voor alle studenten die leren over, en professionals die oefenen, op dit medische gebied. Clive, je bent een genie - Roger Parsley

De hond van prins Charles wordt vermist. Ik ga "op zoek". Ik vind mezelf - Clive Travis